वाघोबा at ताडोबा भाग - ३
जसजसा माझा Flight चा दिवस जवळ येत होता , तसतशी माझी हुरहूर वाढत चालली होती . एक तर मी जवळपास ६ महिन्यांनी घरच्यांना भेटणार होतो , जरी Skype वर जवळजवळ रोज भेटणं होत होतं तरी प्रत्यक्ष भेटणं वेगळंच . दुसरे म्हणजे ताडोबा खुणावत होता . दरम्यान इतर तयारी सुद्धा जोरात चालू होती . Driving खालोखाल माझा दुसरा शौक म्हणजे Photography . माझ्याकडे ७० -३०० mm ची लेन्स आहे पण birding साठी ही कमी पडेल असं वाटलं , तेव्हा Reantal लेन्सचा शोध लागला . त्यांच्याशी बोलून Tamron १५०-६०० mm , Nikon head लेन्स आरक्षित केली . मला हा पर्याय फारच आवडला. स्वस्त आणि मस्त . आता पुणे- शेगांव - ताडोबा- पुणे route नक्की करण्याचे काम सुरु केलं . बर्याच अभ्यासानंतर खालील route नक्की केला .
पुणे- अहमदनगर - औरंगाबाद - जालना - देऊळगाव राजा - खामगाव - शेगांव - वर्धा - वरोरा - ताडोबा (मोहोरली गेट )
ताडोबा (मोहोरली गेट ) - वणी - यवतमाळ - कारंजा लाड - मेहकर - सिंदखेड राजा -जालना - औरंगाबाद - अहमदनगर -पुणे
जवळपास सगळी तयारी झाली होती , अगदी कमीतकमी कपडे (म्हणजे अंगावर नाही , bag मध्ये ) घ्यायचे ठरवून hand bags भरुन झाल्या . जवळपास ५०% महिलावर्ग बरोबर असताना हे जमवण किती अवघड आहे ह्याची तुम्हाला कल्पना असेलच. कमीतकमी सामानाचे नग करण्याचे कारण गाडीत हे सामान मर्यादित जागेत बसवायचं होतं . गाडीला roof carrier नव्हते , त्यामुळे कमीतकमी hand bags करुन त्या सगळ्या गाडीच्या मागच्या भागात बसवायच्या होत्या . असो. मी २२ -२३ तासांचा अतिशय कंटाळवाणा आणि थकवणारा प्रवास करुन १२ तारखेला सकाळी ,७ वाजता पुण्याला आलो . अतिशय दमलो होतो पण मुलांना भेटून थकवा कुठल्याकुठे पळाला . पाडवा असल्यामुळे तेल मालिश करुन आंघोळ केल्यावर तर मस्त ताजतवानं वाटायला लागलं . दुपारी समस्त नातेवाईक मंडळीचे स्नेहसंमेलन , जेवण झालं . बर्याच दिवसांनी सगळे भेटल्यामुळे गप्पा -टप्पा ह्या मध्ये वेळ कसा गेला ते कळलेच नाही . सगळ्यांचे एकच म्हणणे तू आजच आलायस आणि उद्या लगेच इतक्या लांबच्या प्रवासाला निघतोयास . jetlag वगैरे नाही का होणार तुला? सांभाळून जा. सगळ्यांच्या शुभेच्छा आणि निरोप घेऊन घरी आलो . रात्री नीट झोप नाही लागली , असं नेहेमी होतं. उद्याच्या प्रवासाचाच विचार डोक्यात घोळत होता .
दुसर्या सकाळी गजर होण्याच्या आधीच उठलो . ६ वाजता गाडी मिळणार होती . मी आणि भाऊ zoomcar ने सांगितलेल्या पत्त्यावर पोहोचलो ( मोन्दालेना रोड , कॅम्प) , तर त्या पत्त्यावर सामसुम . ६ च्या आधीच पोहोचलो होतो , म्हटले थांबु थोडा वेळ . ६. १५ झाले तरी काही हालचाल नाही . zoomcar च्या customer care ला फोन केला , त्यांच्या म्हणण्यानुसार पत्ता बरोबर होता आणि गाडी तिथे असणे अपेक्षित होत . म्हटले नाहीतर इंडिअन टाईम नुसार ६ म्हणजे अर्धा तास उशीरच समजायचं . वाट पाहू अजुन थोडा वेळ . ६. ३० झाले तरी काही पत्ता नाही . तेव्हा मात्र C.I.D. style विचार आला " कुछ तो गडबड है !" . मागे एक garage होतं , पण गेट बंद होतं . भावाला म्हणणारही होतो " दया दरवाजा तोड दो !" , तेवढ्यात भानावर येऊन बघितले तर एक watchman दिसले . त्यांना विचारले "काका इकडे zoomcar च्या गाड्या कुठे असतात ?" "zoomcar ? त्या आता इकडे नसतात. " "पण आम्हाला तर इकडचाच पत्ता दिलाय . " "हो , एक महिन्यापासून इकडे बंद झालं , आता तिकडे समर्थ पोलिस चौकी समोर असतात . " लगेच customer care शी अतिशय 'शांतपणे ' बोललो. त्यांना ह्या गोष्टीचा काही पत्ताच नव्हता , मग शक्य तितक्या हळू आवाजात ओरडून झाले आणि आम्ही नवीन पत्ता शोधायला लागलो . दरम्यान घरुन फोन चालू झाले , हा सगळा घोळ सांगितल्यावर "तरी म्हणत होतो . असं कधी online गाडी बुक होते का ? वगैरे … " सुदैवाने पत्ता लगेच मिळाला , जवळच होता . तिथे पाहतो तर एक जण खुर्ची वर आरामात बसला होता , चौकशी करता एकदम दिवार पिक्चर स्टाईल म्हणाला " तुम लोग मुझे वहाँ धुंड रहे हो और मैं तुम्हारा यहाँ इंतझार कर रहा हुं . " हसावे कि रडावे तेच कळेना . मग मी पण विचारलं " माल कहाँ है ?" त्याने एका दिशेला बोट दाखवलं . There she was !!! माझी dream girl…. sorry dream car . छान न्हाऊ म्हाकू घातलेली ,चमकणारी . Toyota Fortuner ४*४ . फक्त १०,०००/- कि. मि . चाललेली , जुलै १५ ची. माझे हात शिवशिवत होते गाडी चालवायला .
सगळे सोपस्कार आटपून आम्ही घरी पोहोचलो , मुलांचा गाडी बघून एकदम जल्लोष सुरु झाला. मग सामान आणि मुलांना गाडी मध्ये settle करणे सुरु केलं . सामान बिचारं गपगुमान बसलं , पण मुलांना बसवणं एवढं सोपं नव्हतं . एकाला एका जागी बसवावं तर दुसर्याला तीच जागा हवी , तिसरीच वेगळंच म्हणणे . एकदा दोनदा तर अगदी हेरा फेरी style एकाला बसवावं तर दुसरा खाली , त्याला बसवावं तर तिसरी बाहेर असा खेळ झाला , शेवटी अगदी ठेवणीतला आवाज काढला आणि दर २ तासाने जागा बदल ह्या आश्वासानावर हा तिढा सुटला . गणपती बाप्पाच्या गजरात घर सोडलं , ८. ३० वाजले होते , तब्बल २ तास उशिरा . पल्ला लांबचा होता . शेगांव ४५६ कि. मी .
अखेर तो क्षण आला होता , मी driving seat वर बसलो होतो. कित्येक दिवसांची Fortuner चालवायची ईच्छा आज पूर्ण होत होती . I must say , I was quite impressed. Accelerator थोडा जरी प्रेस केला तर लगेच response येत होता आणि सगळ्यात महत्वाचं म्हणजे road presence. पुण्याच्या traffic मध्ये horn न वाजवता लगेच साईड मिळत होती . एकाच शब्दात सांगायचं तर RESPECT !!! लवकरच पुणे - नगर रोड ला लागलो .खरंच सांगतो गाडी १२० km /hr च्या खाली ठेवण्यासाठी खूप प्रयत्न करावे लागत होते . सकाळपासुन काही पोटात गेलं नसल्यामुळे मुलांची आणि थोडीफार आमची आता कावकाव सुरु झाली होती . नगर रोड वर धाबे/restaurant ची काही कमी नाही , पण आम्ही एका स्वच्छ आणि नीटनेटक्या जागेच्या शोधात होतो . विठ्ठल कामत ची पाटी दिसली . गाडी पार्क केली . counter जवळ जाऊन जे काही बघितलं ते पाहुन टाळकच सटकल. इतकी अस्वच्छता मी कधीच बघितली नव्हती , सगळीकडे माश्या , चिलट . ते बघुन लगेच तिकडून निघण्याचा निर्णय घेतला . हे खरंच विठ्ठल कामत होतं का नुसताच त्याचं नांव आणि फोटो(तोच दाढीवाला , हसरा…) लावला होता ? आणि हे खरंच त्यांच असेल तर इतकी गचाळ कसं असू शकतं असा प्रश्न पडला . दुर्दैवानं फोटो नाही काढला नाहीतर कामतांना पाठवला असता. असो. थोड्याच अंतरावर Smile Stone ची पाटी दिसली . खरंतर मागे एकदा आम्ही इथेच थांबलो होतो , पण नांव विसरलो होतो . अतिशय स्वच्छ , reasonably priced food आणि भरपूर पार्किंग. साधारण १०. १५ झाले होते आम्ही नगर पासून २० कि. मी . वर होतो म्हणजे साधारण घरापासून १०० कि . मी . २ तासात . Not bad , considering पुणे सिटी traffic . अर्धा पाउण तासाचा ब्रेक घेऊन , पोट रिकामी आणि भरुन मंडळी परत गाडीत स्थानापन्न झाली . आता सारथ्य भावाकडे होतं . थोडा आराम केला मागे बसून . मुलांसाठी भरपूर चित्रपटांचा stock होता त्यामुळे ती laptop वर मग्न झाली . नगर - औरंगाबाद बाह्य वळण रस्त्याने औरंगाबाद रोड लागलो . ४ लेन्सचा हायवे असल्यामुळे गाडी आरामात १०० - ११० च्या वेगाने चालवणे शक्य होते . औरंगाबाद कधी आले ते कळलेच नाही . बाह्य वळण रस्ता न घेता सरळ शहरातूनच जालना रोड ला लागलो . (बाह्य वळण रस्ता चांगला नाही असे बर्याच ठिकाणी वाचले होते.) साधारण ३० किमी वर दुपारच्या जेवणासाठी थांबलो . 'अमृतसरी पंजाबी धाबा ' . चांगले reviews वाचल्यामुळे आधीच इथे थांबण्याचे ठरवले होते . दुपारचा १. १५ वाजला होता , म्हणजे १७० किमी आम्ही अडीच तासांत कापले होते आणि एकूण २७० किमी ५ तासात . Excellent progress. पुढे अजून १९० किमी बाकी होते . मी हिशेब केला साधरण ३ -३.५ तासांत आपण पोचू , म्हणजे इकडून २.०० ला निघून जास्तीत जास्त ६.०० पर्यंत . But I was wrong.
साधारण तासाभराचा ब्रेक घेऊन मी गाडी चालू केली . जालना ओलांडलं आणि देऊळगाव राजा रोड वर वळलो . अचानक गाडीतून मागच्या डाव्या टायर मधून आवाज यायला लागला . लगेच गाडी थांबवून आम्ही बघायला लागलो , बघतो तर टायर मध्ये साधारण बोटभर लांब खिळा , अर्धा घुसलेला . आमचं धाब दणाणलं. खिळा काढल्यावर जर पंक्चर निघालं तर हे धुड jack वर लावणार कोण आणि टायर कोण बदलणार ? हळुहळू तो खिळा काढला . थोडा वेळ अगदी हळू गाडी चालवली , टायर pressure सतत बघत होतो . साधारण १५-२० किमी गेल्यावर लक्षात आलं की टायरला काही झालेलं नाही . पुन्हा एकदा RESPECT !!! जणूकाही काहीच झालं नाही अशी चालली होती गाडी . मी पण मग Accelerator वर पाय ठेवला आणि दामटवली गाडी . पण हाय रे दैवा !!! रस्ता इतका खराब होता कि लवकरच आम्ही रस्तावर नसून नावे मध्ये आहोत असे डोलायला लागलो . रस्ते महामंडळाचे कौतुकच करायला पाहिजे , म्हणजे एकाच वेळेस दोन्ही वाहनांचा आनंद देणे सोपं नाहीये . साधारण ३० किमी नावेतून sorry गाडीतुन प्रवास केल्यावर एकदाचा चांगला रस्ता लागला . पण ह्या सर्व प्रकारामुळे आम्ही १-१.३० तास गमावला होता . पुढचा प्रवास बर्यापैकी वेगाने करुन आम्ही ७.१५ ला आनंद विहार , शेगांवला पोहोचलो . पहिला टप्पा यशस्वीपणे गाठला होता ४६० किमीचा. गजानन महारांजाचे नांव घेतले , त्यांच्यामुळेच हे सगळे जमले होते.
आनंद विहारचं आता online booking होतं , आमच्या आरक्षित रुम्स आम्हाला लगेच मिळाल्या . थोडं आवरुन दर्शनासाठी निघालो . तिकडुन सतत संस्थानाच्या बसेस असल्यामुळे बसनेच देवळात गेलो . अजिबात गर्दी नव्हती अक्षरश: १० मिनिटात दर्शन झालं. शांतचित्ताने , मनभरुन. ना गडबड ना गोंधळ. इथे शिर्डीशी तुलना करण्याचा मोह आवरत नाही. असो. थोडावेळ मंदिर परिसरात काढून आम्ही परतलो. शांत झोप लागली.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी आवरुन , चहा नाश्ता करुन ९.०० वाजता निघालो. आता लक्ष ताडोबा. ३७५ किमी , साधारण ७ तास.
रस्ता फार चांगला नाही average speed ६० -७० पेक्षा जास्त नाही ठेऊ शकलो. पण रस्त्याच्या दुतर्फा कापुस आणि तुरीची शेती. दुपारचं जेवण वर्ध्याला घेऊन आम्ही साधारण ५.३० ला ताडोबाला आमच्या Resort वर पोहोचलो. प्रवासात काही खास घडले नाही , पण आम्ही आनंदवन वरुन गेलो , तेव्हा एक क्षण वाटलं , थांबावं. पण वेळेचं गणितात बसत नव्हतं . पुढच्या वेळेस नक्की भेट देण्याचे ठरवले. संध्याकाळी Resort वर सफारीवाल्याला भेटायला बोलावलं. तो म्हणाला उद्याचं तुमचं buffer zone चे आहे. आम्ही सकाळी ६.०० पर्यंत येतो तयार रहा. ६.३० ला गेट उघडतं. आता हे Buffer zone , Core zone विषयी नंतर …
अखेर उद्या आम्ही जाणार होतो. ताडोबा …. We are coming !!!
पुणे- अहमदनगर - औरंगाबाद - जालना - देऊळगाव राजा - खामगाव - शेगांव - वर्धा - वरोरा - ताडोबा (मोहोरली गेट )
ताडोबा (मोहोरली गेट ) - वणी - यवतमाळ - कारंजा लाड - मेहकर - सिंदखेड राजा -जालना - औरंगाबाद - अहमदनगर -पुणे
जवळपास सगळी तयारी झाली होती , अगदी कमीतकमी कपडे (म्हणजे अंगावर नाही , bag मध्ये ) घ्यायचे ठरवून hand bags भरुन झाल्या . जवळपास ५०% महिलावर्ग बरोबर असताना हे जमवण किती अवघड आहे ह्याची तुम्हाला कल्पना असेलच. कमीतकमी सामानाचे नग करण्याचे कारण गाडीत हे सामान मर्यादित जागेत बसवायचं होतं . गाडीला roof carrier नव्हते , त्यामुळे कमीतकमी hand bags करुन त्या सगळ्या गाडीच्या मागच्या भागात बसवायच्या होत्या . असो. मी २२ -२३ तासांचा अतिशय कंटाळवाणा आणि थकवणारा प्रवास करुन १२ तारखेला सकाळी ,७ वाजता पुण्याला आलो . अतिशय दमलो होतो पण मुलांना भेटून थकवा कुठल्याकुठे पळाला . पाडवा असल्यामुळे तेल मालिश करुन आंघोळ केल्यावर तर मस्त ताजतवानं वाटायला लागलं . दुपारी समस्त नातेवाईक मंडळीचे स्नेहसंमेलन , जेवण झालं . बर्याच दिवसांनी सगळे भेटल्यामुळे गप्पा -टप्पा ह्या मध्ये वेळ कसा गेला ते कळलेच नाही . सगळ्यांचे एकच म्हणणे तू आजच आलायस आणि उद्या लगेच इतक्या लांबच्या प्रवासाला निघतोयास . jetlag वगैरे नाही का होणार तुला? सांभाळून जा. सगळ्यांच्या शुभेच्छा आणि निरोप घेऊन घरी आलो . रात्री नीट झोप नाही लागली , असं नेहेमी होतं. उद्याच्या प्रवासाचाच विचार डोक्यात घोळत होता .
दुसर्या सकाळी गजर होण्याच्या आधीच उठलो . ६ वाजता गाडी मिळणार होती . मी आणि भाऊ zoomcar ने सांगितलेल्या पत्त्यावर पोहोचलो ( मोन्दालेना रोड , कॅम्प) , तर त्या पत्त्यावर सामसुम . ६ च्या आधीच पोहोचलो होतो , म्हटले थांबु थोडा वेळ . ६. १५ झाले तरी काही हालचाल नाही . zoomcar च्या customer care ला फोन केला , त्यांच्या म्हणण्यानुसार पत्ता बरोबर होता आणि गाडी तिथे असणे अपेक्षित होत . म्हटले नाहीतर इंडिअन टाईम नुसार ६ म्हणजे अर्धा तास उशीरच समजायचं . वाट पाहू अजुन थोडा वेळ . ६. ३० झाले तरी काही पत्ता नाही . तेव्हा मात्र C.I.D. style विचार आला " कुछ तो गडबड है !" . मागे एक garage होतं , पण गेट बंद होतं . भावाला म्हणणारही होतो " दया दरवाजा तोड दो !" , तेवढ्यात भानावर येऊन बघितले तर एक watchman दिसले . त्यांना विचारले "काका इकडे zoomcar च्या गाड्या कुठे असतात ?" "zoomcar ? त्या आता इकडे नसतात. " "पण आम्हाला तर इकडचाच पत्ता दिलाय . " "हो , एक महिन्यापासून इकडे बंद झालं , आता तिकडे समर्थ पोलिस चौकी समोर असतात . " लगेच customer care शी अतिशय 'शांतपणे ' बोललो. त्यांना ह्या गोष्टीचा काही पत्ताच नव्हता , मग शक्य तितक्या हळू आवाजात ओरडून झाले आणि आम्ही नवीन पत्ता शोधायला लागलो . दरम्यान घरुन फोन चालू झाले , हा सगळा घोळ सांगितल्यावर "तरी म्हणत होतो . असं कधी online गाडी बुक होते का ? वगैरे … " सुदैवाने पत्ता लगेच मिळाला , जवळच होता . तिथे पाहतो तर एक जण खुर्ची वर आरामात बसला होता , चौकशी करता एकदम दिवार पिक्चर स्टाईल म्हणाला " तुम लोग मुझे वहाँ धुंड रहे हो और मैं तुम्हारा यहाँ इंतझार कर रहा हुं . " हसावे कि रडावे तेच कळेना . मग मी पण विचारलं " माल कहाँ है ?" त्याने एका दिशेला बोट दाखवलं . There she was !!! माझी dream girl…. sorry dream car . छान न्हाऊ म्हाकू घातलेली ,चमकणारी . Toyota Fortuner ४*४ . फक्त १०,०००/- कि. मि . चाललेली , जुलै १५ ची. माझे हात शिवशिवत होते गाडी चालवायला .
सगळे सोपस्कार आटपून आम्ही घरी पोहोचलो , मुलांचा गाडी बघून एकदम जल्लोष सुरु झाला. मग सामान आणि मुलांना गाडी मध्ये settle करणे सुरु केलं . सामान बिचारं गपगुमान बसलं , पण मुलांना बसवणं एवढं सोपं नव्हतं . एकाला एका जागी बसवावं तर दुसर्याला तीच जागा हवी , तिसरीच वेगळंच म्हणणे . एकदा दोनदा तर अगदी हेरा फेरी style एकाला बसवावं तर दुसरा खाली , त्याला बसवावं तर तिसरी बाहेर असा खेळ झाला , शेवटी अगदी ठेवणीतला आवाज काढला आणि दर २ तासाने जागा बदल ह्या आश्वासानावर हा तिढा सुटला . गणपती बाप्पाच्या गजरात घर सोडलं , ८. ३० वाजले होते , तब्बल २ तास उशिरा . पल्ला लांबचा होता . शेगांव ४५६ कि. मी .
अखेर तो क्षण आला होता , मी driving seat वर बसलो होतो. कित्येक दिवसांची Fortuner चालवायची ईच्छा आज पूर्ण होत होती . I must say , I was quite impressed. Accelerator थोडा जरी प्रेस केला तर लगेच response येत होता आणि सगळ्यात महत्वाचं म्हणजे road presence. पुण्याच्या traffic मध्ये horn न वाजवता लगेच साईड मिळत होती . एकाच शब्दात सांगायचं तर RESPECT !!! लवकरच पुणे - नगर रोड ला लागलो .खरंच सांगतो गाडी १२० km /hr च्या खाली ठेवण्यासाठी खूप प्रयत्न करावे लागत होते . सकाळपासुन काही पोटात गेलं नसल्यामुळे मुलांची आणि थोडीफार आमची आता कावकाव सुरु झाली होती . नगर रोड वर धाबे/restaurant ची काही कमी नाही , पण आम्ही एका स्वच्छ आणि नीटनेटक्या जागेच्या शोधात होतो . विठ्ठल कामत ची पाटी दिसली . गाडी पार्क केली . counter जवळ जाऊन जे काही बघितलं ते पाहुन टाळकच सटकल. इतकी अस्वच्छता मी कधीच बघितली नव्हती , सगळीकडे माश्या , चिलट . ते बघुन लगेच तिकडून निघण्याचा निर्णय घेतला . हे खरंच विठ्ठल कामत होतं का नुसताच त्याचं नांव आणि फोटो(तोच दाढीवाला , हसरा…) लावला होता ? आणि हे खरंच त्यांच असेल तर इतकी गचाळ कसं असू शकतं असा प्रश्न पडला . दुर्दैवानं फोटो नाही काढला नाहीतर कामतांना पाठवला असता. असो. थोड्याच अंतरावर Smile Stone ची पाटी दिसली . खरंतर मागे एकदा आम्ही इथेच थांबलो होतो , पण नांव विसरलो होतो . अतिशय स्वच्छ , reasonably priced food आणि भरपूर पार्किंग. साधारण १०. १५ झाले होते आम्ही नगर पासून २० कि. मी . वर होतो म्हणजे साधारण घरापासून १०० कि . मी . २ तासात . Not bad , considering पुणे सिटी traffic . अर्धा पाउण तासाचा ब्रेक घेऊन , पोट रिकामी आणि भरुन मंडळी परत गाडीत स्थानापन्न झाली . आता सारथ्य भावाकडे होतं . थोडा आराम केला मागे बसून . मुलांसाठी भरपूर चित्रपटांचा stock होता त्यामुळे ती laptop वर मग्न झाली . नगर - औरंगाबाद बाह्य वळण रस्त्याने औरंगाबाद रोड लागलो . ४ लेन्सचा हायवे असल्यामुळे गाडी आरामात १०० - ११० च्या वेगाने चालवणे शक्य होते . औरंगाबाद कधी आले ते कळलेच नाही . बाह्य वळण रस्ता न घेता सरळ शहरातूनच जालना रोड ला लागलो . (बाह्य वळण रस्ता चांगला नाही असे बर्याच ठिकाणी वाचले होते.) साधारण ३० किमी वर दुपारच्या जेवणासाठी थांबलो . 'अमृतसरी पंजाबी धाबा ' . चांगले reviews वाचल्यामुळे आधीच इथे थांबण्याचे ठरवले होते . दुपारचा १. १५ वाजला होता , म्हणजे १७० किमी आम्ही अडीच तासांत कापले होते आणि एकूण २७० किमी ५ तासात . Excellent progress. पुढे अजून १९० किमी बाकी होते . मी हिशेब केला साधरण ३ -३.५ तासांत आपण पोचू , म्हणजे इकडून २.०० ला निघून जास्तीत जास्त ६.०० पर्यंत . But I was wrong.
साधारण तासाभराचा ब्रेक घेऊन मी गाडी चालू केली . जालना ओलांडलं आणि देऊळगाव राजा रोड वर वळलो . अचानक गाडीतून मागच्या डाव्या टायर मधून आवाज यायला लागला . लगेच गाडी थांबवून आम्ही बघायला लागलो , बघतो तर टायर मध्ये साधारण बोटभर लांब खिळा , अर्धा घुसलेला . आमचं धाब दणाणलं. खिळा काढल्यावर जर पंक्चर निघालं तर हे धुड jack वर लावणार कोण आणि टायर कोण बदलणार ? हळुहळू तो खिळा काढला . थोडा वेळ अगदी हळू गाडी चालवली , टायर pressure सतत बघत होतो . साधारण १५-२० किमी गेल्यावर लक्षात आलं की टायरला काही झालेलं नाही . पुन्हा एकदा RESPECT !!! जणूकाही काहीच झालं नाही अशी चालली होती गाडी . मी पण मग Accelerator वर पाय ठेवला आणि दामटवली गाडी . पण हाय रे दैवा !!! रस्ता इतका खराब होता कि लवकरच आम्ही रस्तावर नसून नावे मध्ये आहोत असे डोलायला लागलो . रस्ते महामंडळाचे कौतुकच करायला पाहिजे , म्हणजे एकाच वेळेस दोन्ही वाहनांचा आनंद देणे सोपं नाहीये . साधारण ३० किमी नावेतून sorry गाडीतुन प्रवास केल्यावर एकदाचा चांगला रस्ता लागला . पण ह्या सर्व प्रकारामुळे आम्ही १-१.३० तास गमावला होता . पुढचा प्रवास बर्यापैकी वेगाने करुन आम्ही ७.१५ ला आनंद विहार , शेगांवला पोहोचलो . पहिला टप्पा यशस्वीपणे गाठला होता ४६० किमीचा. गजानन महारांजाचे नांव घेतले , त्यांच्यामुळेच हे सगळे जमले होते.
आनंद विहारचं आता online booking होतं , आमच्या आरक्षित रुम्स आम्हाला लगेच मिळाल्या . थोडं आवरुन दर्शनासाठी निघालो . तिकडुन सतत संस्थानाच्या बसेस असल्यामुळे बसनेच देवळात गेलो . अजिबात गर्दी नव्हती अक्षरश: १० मिनिटात दर्शन झालं. शांतचित्ताने , मनभरुन. ना गडबड ना गोंधळ. इथे शिर्डीशी तुलना करण्याचा मोह आवरत नाही. असो. थोडावेळ मंदिर परिसरात काढून आम्ही परतलो. शांत झोप लागली.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी आवरुन , चहा नाश्ता करुन ९.०० वाजता निघालो. आता लक्ष ताडोबा. ३७५ किमी , साधारण ७ तास.
रस्ता फार चांगला नाही average speed ६० -७० पेक्षा जास्त नाही ठेऊ शकलो. पण रस्त्याच्या दुतर्फा कापुस आणि तुरीची शेती. दुपारचं जेवण वर्ध्याला घेऊन आम्ही साधारण ५.३० ला ताडोबाला आमच्या Resort वर पोहोचलो. प्रवासात काही खास घडले नाही , पण आम्ही आनंदवन वरुन गेलो , तेव्हा एक क्षण वाटलं , थांबावं. पण वेळेचं गणितात बसत नव्हतं . पुढच्या वेळेस नक्की भेट देण्याचे ठरवले. संध्याकाळी Resort वर सफारीवाल्याला भेटायला बोलावलं. तो म्हणाला उद्याचं तुमचं buffer zone चे आहे. आम्ही सकाळी ६.०० पर्यंत येतो तयार रहा. ६.३० ला गेट उघडतं. आता हे Buffer zone , Core zone विषयी नंतर …
अखेर उद्या आम्ही जाणार होतो. ताडोबा …. We are coming !!!
 |
| शेगांव च्या वाटेवरचा सूर्यास्त |
 |
| ताडोबाच्या वाटेवर |
Comments
Post a Comment